Bazen geçmişini postalaman gerekir. Hayatımdaki en acı verici postane ziyaretiydi - şarbonlu mektup göndermek gibi.

Üzgünüm, böyle olmasını istemezdim. Emin ol, çok acı çektim ben de o mektubu gönderirken - yani seni, geçmişi, senin geleceğini -

Ama artık daha güçlüyüm, beni hiçbir şeyin korkutamayacağını anlaman, yaptıklarının ve yapmadıklarının bedelini ödemen gerekiyordu.

Zarf yola çıktı. Bu ilk zarf, eminim ki bizim geçmişimiz tek zarfa dolacak kadar hafife alınamaz.
Bir sonrakileri elden teslim edeceğim, o daha da zor olacak biliyorum.

Ama artık bitti.
Bir böceğe insan olmayı anlatamayacağını, böceğin asla insan olamayacağını anladım.
Bencil olmamayı beceremeyen erdem, pişman olmayı asla sağlamayacaktır.
Zarfın formülü buymuş sadece...